Umowa ws. pierwszej w historii UE listy bezpiecznych krajów pochodzenia prawie na finiszu
Co musisz wiedzieć:
- Bangladesz, Kolumbia, Egipt, Kosowo, Indie, Maroko i Tunezja będą uważane za bezpieczne kraje pochodzenia.
- Komisja Europejska będzie monitorować zmieniającą się sytuację w każdym bezpiecznym kraju pochodzenia.
- Kraje UE mogą wyznaczyć dodatkowe bezpieczne kraje na szczeblu krajowym.
- Kraje kandydujące do UE będą również uważane za bezpieczne dla swoich obywateli.
W czwartek posłowie do Parlamentu Europejskiego zawarli nieformalne porozumienie z Radą UE w sprawie utworzenia ogólnounijnej listy bezpiecznych krajów pochodzenia (SCO), zgodnie z propozycją Komisji Europejskiej.
Wnioski o azyl składane przez obywateli wymienionych w niej krajów - Bangladeszu, Kolumbii, Egiptu, Kosowa, Indii, Maroka i Tunezji - zostaną przyspieszone, a wnioskodawcy będą musieli udowodnić, że przepis ten nie powinien mieć do nich zastosowania. Wyznaczenie państwa trzeciego jako SCO na poziomie UE zostanie dokonane zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu w sprawie postępowania azylowego i uzgodnionych dzisiaj przepisach zmieniających. Lista może zostać w przyszłości rozszerzona w ramach zwykłej procedury ustawodawczej UE.
Kraje kandydujące
Kraje kandydujące do przystąpienia do UE będą również uważane za bezpieczne kraje pochodzenia, chyba że odpowiednie okoliczności, takie jak masowa przemoc w kontekście konfliktu zbrojnego, wskazują inaczej. Inne powody obejmują ogólnounijny wskaźnik uznawania azylu przekraczający 20% lub sankcje gospodarcze wynikające z działań mających wpływ na podstawowe prawa i wolności. W takich przypadkach Komisja musi na bieżąco informować Parlament Europejski.
Zawieszenie i listy krajowe
Komisja Europejska będzie monitorować sytuację w krajach znajdujących się na liście oraz w krajach kandydujących i zareaguje, jeśli okoliczności się zmienią. Może tymczasowo uznać, że dany kraj nie jest bezpieczny. Na przykład w przypadkach, gdy przypadki masowej przemocy są ograniczone geograficznie, decyzja ta może dotyczyć tylko części terytorium kraju lub mieć zastosowanie do wyraźnie identyfikowalnych kategorii osób.
Wczesne stosowanie niektórych przepisów
Zgodnie z umową wyznaczenie państwa trzeciego jako bezpiecznego państwa trzeciego lub bezpiecznego kraju pochodzenia zarówno na poziomie UE, jak i krajowym może nastąpić z wyjątkami dla określonych części jego terytorium lub wyraźnie identyfikowalnych kategorii osób. Przepisy te mogłyby mieć zastosowanie, zanim unijne prawodawstwo azylowe zacznie obowiązywać w czerwcu 2026 r. Państwa członkowskie miałyby również możliwość rozpoczęcia stosowania przyspieszonych procedur granicznych w przypadku wnioskodawców, których obywatelstwo charakteryzuje się wskaźnikiem uznawania azylu poniżej 20% od dnia wejścia w życie uzgodnionych dzisiaj przepisów. Rozporządzenie w sprawie procedury azylowej przyjęte w maju 2024 r. w ramach paktu w sprawie migracji i azylu będzie w pełni stosowane od dnia 12 czerwca 2026 r.
„Skuteczne powroty”
Sprawozdawca Alessandro Ciriani (ECR, Włochy) powiedział:
“Dzisiejsze porozumienie potwierdza punkt zwrotny w zarządzaniu migracją w UE. Jest to konkretne osiągnięcie, które wyposaży Unię w jasne i wiążące narzędzia umożliwiające przeciwdziałanie przepływom i naciskom migracyjnym. Zatwierdzona lista –obejmująca, oprócz krajów kandydujących do UE, Tunezję, Egipt, Indie, Kolumbię, Bangladesz, Maroko i Kosowo– to nie tylko krok biurokratyczny, to praktyczny instrument mający na celu przyspieszenie procedur, skoncentrowanie zasobów na osobach uprawnionych do ochrony i ograniczenie nadużyć obciążających systemy krajowe. Jest to również polityczna odpowiedź na nadmierną niepewność interpretacyjną, która w przeszłości paraliżowała krajowe środki niezbędne do kontroli granic. Wysyłamy jasny sygnał: Europa chce egzekwowalnych zasad i wspólnej odpowiedzialności. Teraz to zobowiązanie musi zacząć działać: skuteczne powroty, zorganizowana współpraca z krajami trzecimi i rzeczywiste środki wsparcia państw członkowskich UE”
Następne kroki
Umowa musi zostać formalnie przyjęta przez Parlament i Radę, zanim będzie mogła wejść w życie.




