Zapewne znają Państwo frazę: „Operacja się udała, ale pacjent zmarł”. Pasuje ona jak ulał do obecnej sytuacji w służbie zdrowia, która jest katastrofalna. Choć premier i Ministerstwo Zdrowia robią wszystko, by pudrować rzeczywistość, to coraz mocniej widać postępujący rozkład. Czy to już agonia?

– Obserwując działania Brukseli, mam wątpliwości co do reindustrializacji państw unijnych i tworzenia wielkich nowych zakładów na Pomorzu, jeśli nie odejdziemy od obecnej, zabójczej dla przemysłu polityki zielonej transformacji. Zwłaszcza że Chiny kontrolują szereg metali rzadkich, bez których transformacja energetyczna nie może się po prostu wydarzyć – mówi Kacper Płażyński w rozmowie z Konradem Wernickim.

Każdy Polak „wie”, bo słyszał to milion razy w telewizorze, że 500 plus powoduje inflację, bezrobocie i inne koszmary. Jak większość mądrości wyprodukowanych w liberalnej bance, są to bajki.

„Jako pierwsi ostrzegaliśmy przed dramatycznymi skutkami zielonej ideologii”. Jak państwo myślą, kto to powiedział? Jarosław Kaczyński? Inny znany działacz PiS-u? Ktoś z Konfederacji? Andrzej Duda? Piotr Duda? Karol Nawrocki? Jakiś „oszołom”? „Populista”? „Skrajny prawicowiec”? Nikt taki.

Polska, która niegdyś należała do europejskich potęg hutniczych, dziś zmaga się z dramatycznym spadkiem produkcji stali, a polityki klimatyczne i wieloletnia dezindustrializacja pogłębiają kryzys strategicznego sektora gospodarki.

Jeżeli chcą Państwo ożywić nudną i ponurą imprezę, proponuję głośno powiedzieć, że PiS wciąż ma szansę na osiągnięcie blisko 40% w przyszłych wyborach. Wybuch śmiechu i seria dowcipnych komentarzy gwarantowane, a cała sytuacja jeszcze długo będzie wspominana jako wyśmienita anegdota. Tymczasem... stwierdzenie to jest po prostu prawdziwe.

Nazwy piłkarskich klubów ze „Stalą” i „Hutnikiem” w tle są dziś żywym pomnikiem przemysłowej historii Polski – od XIX-wiecznych hut, przez COP i budowę Nowej Huty, aż po powolny upadek branży po 1989 roku.

Stal to fundament każdego nowoczesnego państwa. Bez niej nie ma mostów, czołgów, statków ani fabryk. Bez niej nie mogą powstawać wielkie inwestycje, ale też drobne przedmioty, które codziennie służą ludziom. Stal to krwiobieg przemysłu – a bez przemysłu nie ma bezpieczeństwa. Dlatego zapaść polskiego hutnictwa nie jest tylko problemem gospodarczym. To realne, strategiczne zagrożenie dla państwa. I to zagrożenie, które rząd zdaje się lekceważyć.

W najnowszym numerze „Tygodnika Solidarność” (46/2025) bierzemy pod lupę dramatyczną sytuację polskiego hutnictwa. Czy bezczynność rządu i unijne regulacje doprowadzą do wygaszenia ostatniego wielkiego pieca? To nie tylko problem gospodarczy, ale realne zagrożenie dla bezpieczeństwa i suwerenności Polski. Bez stali nie ma nowoczesnego państwa, armii ani przemysłu.

Milczenie na temat ludobójstwa na Wołyniu i całej Galicji Wschodniej trwało dziesięciolecia. Wiedza na temat rzezi wołyńskiej powinna stać się równie powszechna, jak wiedza na temat zbrodni katyńskiej – mówi Zdzisław Żurowski, jeden z ostatnich żyjących świadków ludobójstwa dokonanego na Polakach przez ukraińskich nacjonalistów, w rozmowie z Agnieszką Żurek.

Na Nowogrodzkiej dojrzewa plan, który może wstrząsnąć polską sceną polityczną. Według ustaleń Andrzeja Gajcego, PiS sonduje możliwość zawarcia taktycznego „cyrografu” z Konfederacją, PSL i Polską 2050, by doprowadzić do wymiany premiera i obalenia rządu Donalda Tuska. Choć scenariusz wydaje się niewiarygodny, polityczne napięcie na prawicy rośnie z każdym dniem.

Historia sztuki to opowieść o nieustannym uzależnieniu twórców od tych, którzy płacą za ich dzieła – od renesansowych mecenasów po dzisiejsze instytucje publiczne sterowane ideologicznymi trendami.

Debata o zniesieniu dwukadencyjności samorządowców odsłania kulisy realnej władzy w Polsce, układy lokalnych elit oraz lęk rządzących przed politycznym trzęsieniem ziemi, jakie może nadejść w 2029 roku, gdy większość obecnych włodarzy straci swoje stanowiska.

Rozmowy na prawicy o suwerenności przypominają trochę tęsknoty za złotym runem. To ideał coraz bardziej zagrożony. Nie ma zgody, od kiedy suwerenność jest, a od kiedy już jej nie ma. Za to sam udział w trosce o jej zachowanie daje przywilej uczestniczenia w podtrzymywaniu narodowego mitu. Przypadające 11 listopada Narodowe Święto Niepodległości co roku skłania całą konserwatywno-prawicową Polskę ku refleksji nad suwerennością i miejscem Rzeczpospolitej na geopolitycznej mapie świata.

Największe polskie partie polityczne są odpowiedzialne za systemową destrukcję wspólnoty, którą karmią cynicznym językiem plemiennego konfliktu.

Podczas spaceru w parku zauważyłem, że policjant podszedł do grupy osób, które głośno rozmawiały. Zdecydowałem się nagrać interwencję telefonem, aby na wszelki wypadek mieć dowód, jak przebiegła ta sytuacja. W pewnym momencie policjant mnie zauważył i wezwał do tego, żebym przestał nagrywać. Nie wiem, czy miał prawo mnie do tego zmusić. Czy mogę legalnie nagrywać policjantów w trakcie wykonywania ich obowiązków w miejscu publicznym?

Powiedzmy sobie uczciwie: ta sprawa wydaje się coraz bardziej beznadziejna, a każdy dzień oddala od nas dobre zakończenie. Równocześnie jednak spełnienie warunku niemożliwego do realizacji wydaje się dziś jedyną nadzieją na uratowanie choćby szczątkowej suwerenności Polski i resztek bezpieczeństwa jej obywateli w wymiarze ekonomicznym, energetycznym, a być może również militarnym. Łatwo napisać, trudniej zrobić, bo jak przy dzisiejszym poziomie wzajemnych emocji, niechęci, pretensji i sprzeczności programowych miałoby dojść do porozumienia Prawa i Sprawiedliwości z Konfederacją, a być może nawet Konfederacją Korony Polskiej?

Kiedy myślimy o polskim przemyśle lotniczym, a w szczególności tym zbrojeniowym, pierwsze, co przychodzi nam na myśl, to zapewne PZL „Świdnik” albo PZL „Mielec”. A co z Polskimi Zakładami Lotniczymi w Warszawie? Wszak Okęcie to nie tylko lotnisko. To także przemysł, którym dziś zarządza Airbus Poland. Pojechałem sprawdzić, co i jak produkuje w Warszawie ten europejski koncern.

Im bardziej śledzę różne doniesienia z szeroko pojętego wymiaru sprawiedliwości, jak ostatnio z Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, tym bardziej skłaniam się ku przekonaniu, że jedyną możliwością jego naprawienia jest tzw. opcja zero. Innymi słowy: wszyscy won.

Kilka dni temu obecny minister sprawiedliwości Waldemar Żurek sugerował, że za byłym ministrem sprawiedliwości Zbigniewem Ziobrą mogliby ruszyć tzw. łowcy cieni, czyli specjalni funkcjonariusze policji wyszkoleni do ścigania niebezpiecznych zbiegów.